Wpis partnerski
Jak rozwijała się twórczość Chopina? ⇛ Co było impulsem do powstawania nowych kompozycji? ⇛ Dorobek Chopina jako dziecko i na emigracji. Dowiedz się więcej!
Muzyka klasyczna jest niezwykle poruszająca, magiczna oraz szlachetna. Ten gatunek muzyczny bez wyjątku powinien poznać każdy. Piękne brzmienie pozwala wywołać wiele emocji – zarówno szczęście, radość, inspirację, jak i smutek, czy tęsknotę. Jednym z najwybitniejszych kompozytorów muzyki klasycznej w Polsce jest Fryderyk Chopin. Jednocześnie twórca ten jest czołowym przedstawicielem epoki romantyzmu. Chopin skomponował wiele popularnych utworów. Szczególną sympatią pałał do mazurków (stworzył ich aż blisko 60). W jego twórczości znajdziemy również polonezy, walce, sonaty, ballady i nokturny. Dziś, Fryderyk Chopin jest znany i ceniony na całym świecie. Jak rozwijała się twórczość Chopina na przestrzeni lat? Jaka jest jego muzyka? Dowiedz się najistotniejszych informacji na temat Chopina!
Dziecięca twórczość Chopina
Fryderyk Chopin urodził się 22 lutego bądź 1 marca 1810 roku w Żelazowej Woli, niedaleko Warszawy. Był synem Francuza – Nicolasa Chopina oraz Polki Justyny z Krzyżanowskich. Jego rodzina nie była bogata – ojciec wyemigrował do Polski za Hrabiami, zaś matka pochodziła z zubożałej szlachty. Mimo wszystko Fryderyk, wraz z trzema siostrami – Ludwiką, Izabellą i Emilią wychowywali się w domu pełnym miłości. Rodzina Chopinów była bardzo muzykalna. Nicolas (Mikołaj) Chopin grywał na skrzypcach i flecie, a Justyna na fortepianie. Z pewnością zaszczepiło to w małym Fryderyku miłość do muzyki.
W wieku czterech lat chłopiec rozpoczął już naukę gry na fortepianie. Początkowo rozwijał swoje umiejętności pod okiem matki, a z czasem przeszedł pod skrzydła wybitnego Wojciecha Żywnego, u którego kształcił się aż do 1822 roku. W tym czasie mały Fryderyk udoskonalał swoje wirtuozostwo. W wieku siedmiu lat skomponował dwa polonezy – B durr i g-moll, które w niedługim czasie wydrukowano. Od tego momentu prasa zauważyła niebywałe zdolności młodego człowieka i zaczęła pisać na jego temat. Osobę Fryderyka porównywano do Mozarta. Z czasem wzorowy uczeń przeszedł pod opiekę Wilhelma Wacława Würfe – znakomitego czeskiego kompozytora i pianisty, który zawsze służył Fryderykowi poradą, a jednocześnie był świadomy jego talentu. Chopin jako dziecko dawał już publiczne koncerty. Grał między innymi dla Marii Fiodorowny (cesarzowej Rosji), podczas jej pobytu w Polsce, a także dla Wielkiego Księcia Konstantego.
Nastoletni Fryderyk Chopin rozpoczął naukę w Liceum Warszawskim. Miał wielu przyjaciół, u których bardzo często spędzał wakacje na wsi. Inspirował się tam wiejską muzyką, uczestniczył w weselach i dożynkach. Warto wiedzieć, że pierwsze mazurki kompozytora nawiązują właśnie do muzyki ludowej. W tym okresie spotykał się również z wieloma młodymi muzykami, literatami oraz krytykami. W latach 1826-1829 kształcił się w Szkole Głównej Muzyki w Warszawie. Jego przewodnikiem był wówczas Józef Elsner. Co ciekawe, na świadectwie ukończenia tejże szkoły znajduje się zapisek “Fryderyk Chopin – oto geniusz muzyczny, szczególna zdolność”. Podczas studiów Fryderyk zdobył wiele umiejętności, tj. chociażby samodyscyplina oraz precyzja w komponowaniu utworów. Kompozycje Chopina z tego okresu to np. Sonata C-moll, Trio g-moll, Rondo à la Krakowiak, czy Fantazja op. 13 na tematy polskie. Po ukończeniu studiów z wielkim oddaniem Chopin zaczął komponować pierwsze etiudy, walce, mazurki i pieśni.
Emigracja Fryderyka Chopina z Polski i dalszy rozwój kariery
W 1826 roku Chopin wyemigrował z Polski i rozpoczął podróż po Europie. Wyruszył do Berlina i Wiednia, gdzie rozpoczął niezależną karierę i wydał swoje pierwsze utwory poza Polską. Popularność utworów kompozytora narodowego stale wzrastała. W latach 1829-1831 Fryderyk Chopin przeżywał swoją pierwszą miłość. Uczucie żywił do polskiej śpiewaczki, Konstancji Gładkowskiej. Kobieta była bardzo ważna w życiu kompozytora. Poniekąd stała się inspiracją i impulsem do tworzenia nowych utworów. W tym czasie powstały Koncerty fortepianowe f-moll i e-moll op. 11. W 1829 roku Fryderyk wraz z przyjaciółmi udał się do Wiednia, gdzie na dobre wszedł w środowisko muzyczne. Grywał koncerty w wiedeńskim teatrze, gdzie zdobył uznanie publiczności. Nawet krytycy przyznali, że muzyka jest niezwykle nowatorska.
W 1830 roku Fryderyk postanowił na dobre wyjechać z kraju. W ramach pożegnania przyjaciele z warszawskiego liceum odśpiewali mu kantatę Zrodzony w polskiej krainie, której twórcą był Ludwik Dmuszewski. Chopin pożegnał się także z ukochaną – Konstancją, a na dowód miłości wręczył jej pierścień. Kompozytor opuścił Polskę i trafił do Drezna, a następnie do Paryża. W tym czasie w Polsce wybuchło Powstanie Listopadowe. Fryderyk chciał wziąć w nim udział, lecz od powrotu powstrzymali go przyjaciele. Wydarzenie to stało się bodźcem do skomponowania “Etiudy Rewolucyjnej”. Utwór ten miał charakter dramatyczny. Warto dodać, że w tym szczególnym czasie powstały również etiudy z opusu 10 oraz szkic Scherza h-moll. To odwiodło go od preferowanego dotychczas stylu brillant.
Podczas osiemnastoletniego pobytu we Francji, Chopin dał dziewiętnaście koncertów. Grał między innymi Koncert fortepianowy e-moll i Wariacje B-dur, co sprawiło, że zyskał serca publiczności. W późniejszym czasie poznał miłość swojego życia – George Sand. Kobieta była cenioną pisarką w epoce romantyzmu. Gdy wyjechał z nią na Majorkę, zachorował na gruźlicę. Choroba ta odcisnęła piętno na jego życiu. Mimo wszystko nadal starał się komponować. Powstały wówczas utwory, tj. Polonez c-moll, Ballada F-dur, Scherzo cis-moll oraz cykl 24 Preludiów. W 1839 roku zamieszkał wraz z George Sand na jej wiejskiej posiadłości w Nohant. Tam nastąpił prawdziwy rozkwit w muzyce Chopina. Skomponował on aż 57 mazurków, w tym Sonatę b-moll, która składa się z Marsza Żałobnego. Co więcej, wtedy też powstał Polonez A-dur, wykorzystywany do dnia dzisiejszego podczas maturalnego balu.
Ostatni okres życia Chopina
W 1847 roku Fryderyk Chopin definitywnie rozstał się z George Sand. Odbiło się to bardzo mocno na jego zdrowiu psychicznym. Chopin wyjechał z Nohant, a jego stan zaczął się drastycznie pogarszać. Z pewnością zerwanie kontaktu z ukochaną przyczyniło się także do rozwoju gruźlicy. W tym niezwykle ciężkim okresie Chopin nie miał impulsu do tworzenia nowych kompozycji. Do końca życia skomponował zaledwie kilka miniatur. W listopadzie 1848 roku wyjechał do Anglii i Szkocji, na zaproszenie jego byłej uczennicy Jane Stirling. Tam też odbył się ostatni koncert Chopina. Kobieta od dawna darzyła kompozytora uczuciem, jednak on tego nie odwzajemniał. Gdy był chory opiekowała się nim, lecz irytowało go to. Po powrocie z Anglii oraz Szkocji, jego stan wcale się nie polepszył, wręcz przeciwnie – było jeszcze gorzej. W tym okresie zmarł też lekarz Fryderyka Chopina. Ze względu na stan zdrowia kompozytor niechętnie udzielał lekcji, nie grał również koncertów. Chopin zmarł 17 października 1849 roku na gruźlicę. Wolą kompozytora było to, aby po jego odejściu przywieziono serce do Polski.
Fenomen utworów Chopina
Muzyka klasyczna, choć dosyć trudna odbiorze, wciąż pozostaje żywa. Kompozycje Fryderyka Chopina są dynamiczne, ekspresyjne i poruszające. Potrafią wywołać skrajne emocje i ujmują za serce. Niewątpliwie skarbem jest fortepian Chopina, na którym tworzył on każdy utwór. Potrafił wydobyć z instrumentu niepowtarzalne dźwięki, dzięki którym muzyka nabrała wyjątkowego charakteru. Niestety, fortepian solo często bywał i bywa niedoceniany. Muzyka, którą tworzył sam Chopin ma niebywały wymiar. Słuchając brzmień muzyki klasycznej mamy wrażenie, jakoby autor chciał przekazać nam najważniejsze treści dotyczące różnych dziedzin życia. Kompozytor nieustannie dążył do doskonałości, a jego twórczość inspirowała i nadal inspiruje wielu ludzi. Twórczość Chopina zajmuje honorowe miejsce w muzyce europejskiej.
Koncert fortepianowy Fryderyka Chopina to prawdziwa lekcja wrażliwości. Muzyki klasycznej możemy posłuchać w zaciszu domowym włączając Sonaty B-moll, Sonatę wiolonczelową, Balladę f-dur, Fantazję f-moll op. 49, Preludia czy wiele innych utworów, które znajdziemy w twórczości Chopina. Jednak o wiele lepsze wrażenie daje usłyszenie tych znakomitych kompozycji na żywo. W różnych miejscach w Warszawie codziennie odgrywane są Koncerty Chopinowskie. Wydarzenia te prowadzone są przez doświadczonych pianistów i wirtuozów podróżujących po całym świecie. Warto zaplanować swój czas tak, by móc wziąć udział w koncercie Chopinowskim i jednocześnie lepiej poznać dorobek tego jakże wspaniałego artysty! Pamiętajmy, by odwiedzić także muzeum Fryderyka Chopina, które bez wątpienia zachwyca swoim pięknem.
Podsumowanie
Stwierdzenie, że muzyka łączy pokolenia jest jak najbardziej prawdziwe. Muzyka klasyczna znana i ceniona jest od setek lat. W Polsce jej najwybitniejszym twórcą jest Fryderyk Chopin, który tworzył w XIX wieku. Kompozytor już jako dziecko wykazywał zacięcie do komponowania. Jako mały chłopiec sukcesywnie zdobywał umiejętności gry na fortepianie, najpierw pod nadzorem matki, a w późniejszym czasie szkolił się pod skrzydłami wybitnych twórców z tamtego okresu. Jego ojciec również był uzdolniony muzycznie.
Chopin skupiał się głównie na muzyce fortepianowej. Będąc młodym człowiekiem posiadał już spory dorobek artystyczny oraz grał koncerty dla ważnych osobistości. Bodźcem do tworzenia nowych kompozycji była muzyka ludowa, której nieprzerwanie słuchał przebywając na wakacjach na wsi, a także miłość oraz wydarzenia w kraju. Nawet na emigracji, Chopin uważał się za Polaka. Zgodnie z jego ostatnią wolą, serce artysty spoczęło w Polsce – jest umieszczone w urnie, w filarze Kościoła Świętego Krzyża na Krakowskim Przedmieściu. Obraz Chopina z pewnością pozostanie w pamięci każdego z nas.
