Evil Genius – sezon 1 – recenzja kryminalnego serialu dokumentalnego Netflixa

W 2003 roku w miasteczku Erie w Stanach Zjednoczonych doszło do nietypowego napadu na bank. Kraj słynący z długiej historii rabunkowej, w którym łupieże odcisnęły piętno na popkulturze, chociażby w westernach, a nawet wyłoniły podgatunek filmowy heist, pozyskał kolejny rozdział w ramach powiedzenia, że rzeczywistość pisze najlepsze scenariusze. A jeśli nawet nie najlepsze to najdziwniejsze.

Lokalny dostawca pizzy wszedł do banku z domowej roboty bronią palną w dłoni i bombą przytwierdzoną do szyi. Spokojnie poinformował, że musi dostać 250 tysięcy dolarów albo ładunek wybuchowy eksploduje za 20 minut. Wyszedł z niewiele ponad 8 tysiącami i z nadzieją na rajd dookoła miasta, który miał mu uratować życie. Osoba odpowiedzialna za umieszczenie na nim obroży z bombą zaznaczyła, iż musi postępować zgodnie ze wskazówkami, żeby uwolnić się od śmiertelnej pułapki przytwierdzonej do ciała. Jednak władze zatrzymały go na chodniku koło banku, bomba wybuchła, a on zginął na miejscu. Wyglądało na to, że za życia nie miał do końca pewności czy ładunek to atrapa. Nabrał jej dopiero na chwilę przed śmiercią, kiedy usłyszał tykanie zegara. Gdyby nawet próbował przejechać trasę zgodnie ze wskazówkami przestępców, nie miałby szans na dotarcie cało na miejsce, w którym rzekomo znajdował się klucz do wolności.

Winą za śmierć Briana Wellsa obarczono byłą okoliczną piękność – później już tylko obłąkaną czarną wdowę – Marjorie Diehl-Armstrong z Erie, która niejednokrotnie wymykała się sprawiedliwości. Jednak serial lekko podaje w wątpliwość, czy to faktycznie ona była tytułowym geniuszem zła. Wieloletni przyjaciel Marjorie, który zresztą pokroił jej chłopaka i zapakował do zamrażarki, również mógł być zamieszany w sprawę. Zaprawdę pokręcona to i brutalna historia. A sam dokument nie stroni od mocnych momentów.

Evil Genius zasypuje widza teoriami – urywanymi, niepewnymi, momentami wręcz brukowymi, niewnoszącymi wiele nowego.

Bardzo szkoda, bo serial zaczyna się nieźle. W końcu temat wyjściowy jest w swej okropności niesamowity. Aczkolwiek z czasem coraz bardziej widać, iż twórcy zbierali materiał, chcieli stworzyć coś porywającego, ale zabrakło im historii oraz pomysłu na nią. Dokument wyjaśnia niewiele więcej niż to, co już wyjaśnione zostało w związku z tą sprawą na przestrzeni ostatnich 15 lat. Skupiono się głównie na ciekawostkach dla osób żywo interesujących się napadem nazwanym – bardzo akuratnie zresztą – pizza bomber heist i jego następstwami. To pozostawia spory niedosyt.

Ponadto pomimo tego, że Evil Genius to zaledwie 4 odcinki trwające mniej więcej 45 minut każdy, serial dłuży się i nudzi jak ta recenzja. Różnica polega na tym, że ja spałem dziś 2 godziny, a twórcy przespali lata przy produkcji. Najwidoczniej czekali, aż wydarzy się coś więcej, jednak dopadła ich rzeczywistość. Marjorie zmarła, jak i Kenneth Barnes, który według niektórych był albo mózgiem operacji, albo przynajmniej wspólnikiem inteligentnej, ale jednocześnie obłąkanej kobiety. Dokument siłą rzeczy trzeba było wypuścić dziurawy, bez satysfakcjonującego zakończenia.

Dlatego, jeśli oczekujecie, że to widowisko otworzy Wam oczy na pewne sprawy jak Making a Murderer to nie, niczego nie otworzy. Jeśli spodziewacie się wielkiego rozwiązania jak w Przeklętym: Życie i śmierci Roberta Dursta to nie, nie będzie takowego. Jeśli oczekujecie, iż porwie Was niczym Schody to nie, Evil Genius niczego nie porywa. To bardziej historia na poziomie The Keepers. Sensacyjna, retrospekcyjna, obiecująca wiele, ostatecznie miotająca się i niewiele wyjaśniająca. A szkoda, bo punkt wyjściowy był niezwykle ciekawy. Ostatecznie okazało się, że wyszedł z tego przeciętny dokument kryminalny, który obejrzeć można, pod warunkiem, że lubujecie się w takich rzeczach i macie trochę wolnego czasu, a nic lepszego do roboty.

Evil Genius w serwisie Netflix