Strong Island jest doskonałym przykładem na to, że można mieć świetny temat, opowiadać bardzo ważną osobistą historię, ale zagubić siłę i jakość narracji w natłoku pomysłów, warstw i zagadnień poruszanych w niewiele ponad 100-minutowym dokumencie.
Strong Island opowiada o tym, jak w 1992 roku nieuzbrojony czarnoskóry mężczyzna został zastrzelony przez białego mechanika. Historia podąża od czasu sprzed narodzin zastrzelonego Williama Forda Jr., kiedy jego rodzice dopiero zaczynali się poznawać. Słyszymy, jak walczyli o swoje miejsce w społeczeństwie. Jak zmagali się z uprzedzeniami do czarnoskórych. Dowiadujemy się o ich edukacji, pracy w Nowym Jorku, przeprowadzce na Long Island, wychowywaniu dzieci. Poznajemy ich życie.
Krok po kroku siostra bohatera dramatu, która po śmierci Williama zmieniła płeć, słucha historii matki o dziejach rodziny, aż dociera do feralnego dnia, a później prezentuje następstwa tragedii. Wszystko uzupełniają inne gadające głowy. Yance Ford jest narratorem, scenarzystą i reżyserem przytaczającym rodzinny dramat. Mówi szczerze, bez ogródek, nie kryjąc, że brat miał swoje za uszami. Jednocześnie film jest wypełniony żalem, gdyż William został potraktowany jak śmieć, któremu nie należał się nawet pośmiertnie proces.
Rzecz dotyka nie tylko niesprawiedliwości wobec życia Williama. Bardzo widocznie porusza także kwestie nierówności rasowych. Rasizm jest tu uzasadnienie zaprezentowany jako rzecz równie newralgiczna teraz, co wtedy, kiedy rodzice Williama i Yance się poznawali. To także historia o rodzinie, która tak naprawdę nigdy nieprzestała żyć stratą brata i syna.
Sprawdź
Strong Island nie ma tytułowej mocy.
Prawdopodobnie tą recenzją narażę się niektórym, bo chociaż filmu nie oceniam negatywnie, to jestem daleki od zachwytów, z jakimi widowisko przyjęli krytycy za oceanem. Muszę również zaznaczyć, że Strong Island w 2018 roku nominowano do Oscara w kategorii Najlepszy film dokumentalny. Zaznaczam z góry, że Akademii i krytykom w żadnym wypadku nie odbieram prawa do formułowania pozytywnych opinii o Strong Island.
I chociaż dostrzegam wagę problemu przedstawionego w filmie, to jednocześnie muszę stwierdzić, że pomimo mojego sprzeciwu wobec takiego, a nie innego potraktowania zabójstwa Williama, nie jestem w stanie docenić formuły widowiska. Yance prowadzi dosyć schematycznie narrację, ale gubi ją każdorazowo, kiedy bawi się formą. Raz są to jakieś dziwne przebitki w ciemnościach, innym razem kamera wariuje podczas jazdy samochodem. Rozumiem próbę wywołania emocji takimi zagraniami, ale to mnie męczyło i gubiłem przez takie udziwnienia więź z tematem.
Ponadto przyzwyczajony do dosyć żywiołowego prezentowania takich historii, jestem zawiedziony ospałością Strong Island. Wierzę, że to można było zrealizować z przytupem, a argumentacja Yance mogła być mocniejsza. W ten sposób trafił do mnie opierający się na niemal samej narracji głównego bohatera The Fear of 13, który opowiada o skazanym na śmieć, utrzymującym, że jest niewinny, ale chcącym przyśpieszenia egzekucji. Tam dostaliśmy mocną, poruszającą, wypełnioną zwrotami akcji opowieść Nicka Yarrisa. Tutaj najwyżej budzą się emocje.
Nie można odmówić filmowi tego, że podejmuje ważny temat i chociażby dla niego warto go obejrzeć. Pod warunkiem, że jesteście zainteresowani historią o nierówności rasowej, która spotyka się z tragedią i wewnętrznym rozdarciem trawiącym rodzinę. Bo chociaż nie jest to film idealnie poprowadzony, to jako opowieść sama w sobie jest bardzo ważny.
Film dokumentalny Strong Island w serwisie Netflix >>
Recenzja filmu dokumentalnego Strong Island (2018) (Netflix)
Werdykt
Chociaż Strong Island to nie jest film idealnie poprowadzony, to jako opowieść sama w sobie jest bardzo ważny.
